30 Σεπ Μια διαφορετική Πρωτοχρονιά

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η Αθήνα στολισμένη με λαμπιόνια και χρωματιστές μπάλες. Το χιόνι αγκαλιάζει τους δρόμους  σαν χρυσόσκονη . Στη πλατεία Συντάγματος ένα τεράστιο δέντρο μαγνητίζει με τη λάμψη του τους περαστικούς που ψωνίζουν στην οδό Ερμού δωράκια και τα απαραίτητα για το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.  Ο καθένας βγάζει το smartphone του και αποτυπώνει την εικόνα των Χριστουγέννων με μία σέλφι στο κινητό του. Παιδάκια στους δρόμους να τραγουδούν τα κάλαντα για να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι. Ζητιάνοι να παρακαλάνε για λίγο φαί , κάνα ρούχο να ζεσταθούν ή κάνα ευρώ.  Είναι η μέρα γέννησης του Χριστού. Ημέρα που οι άνθρωποι πρέπει να είναι χαρούμενοι και να γιορτάζουν  με τις οικογένειές τους ώστε η επόμενη χρονιά να τους χαρίσει μεγαλύτερη ευδαιμονία. Η μοναξιά, η μιζέρια και η θλίψη δε χωράνε σε αυτή τη μέρα.

Σε ένα εκθαμβωτικό από τα ακριβά στολίδια αρχοντικό η Χαρά με την οικογένειά της προετοιμάζονται για το βραδινό τραπέζι. Η αισιοδοξία και η απόλαυση γελούν ,τραγουδούν και χορεύουν τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες που παίζουν η Ευτυχία και η Αρμονία . Η περηφάνια γράφει σε ένα χαρτί τον απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς και μια αίσθηση ικανοποίησης κυριεύει το πρόσωπό της. Η Ελπίδα γράφει ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη ζητώντας να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στους ευτυχισμένους και δυστυχισμένους  και να σμίξουν πιο κοντά οι άνθρωποι.

Σε λίγο καταφθάνει η Έκπληξη με γλυκά και δώρα για όλους.  Πίσω της είναι ο φόβος που τον αγχώνει και τον τρομάζει το πνεύμα των Χριστουγέννων . Ο φόβος κρύβεται πίσω από την έκπληξη. Ο Θυμός μαζί με την οικογένειά του που έρχονται αμέσως μετά μπαίνει φουριόζος και σκυθρωπός μέσα στο σπίτι δίχως να ευχηθεί. Κάτι φαίνεται να τον έχει ενοχλήσει.

 Έχει περάσει η ώρα και η Αγάπη με την  οικογένειά της δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα. Τον λόγο παίρνει η Περιφρόνηση που τους παροτρύνει να φάνε διότι η Αγάπη λέει δεν θα έρθει. Η Ελπίδα της απαντάει πως η Αγάπη πάντα έρχεται . Η Αηδία σχολιάζει ως ανάρμοστη τη συμπεριφορά της Αγάπης που προτίμησε να γιορτάσει μια τέτοια μέρα με την οικογένεια της Λύπης κι όχι μαζί τους.  Η Χαρά από τον ενθουσιασμό της ξέχασε να καλέσει την οικογένεια της Λύπης , όπως κάθε χρόνο. Αυτή η Πρωτοχρονιά όμως είναι διαφορετική από τις άλλες. Η Αγάπη με τη φροντίδα, τη στοργή και τη συμπόνια λείπουν από τη γιορτή. Αποφάσισαν να γιορτάσουν με την οικογένεια της Λύπης, τη Μοναξιά, τη Μελαγχολία την Αποξένωση και τη Δυστυχία. Μα πως θα αλλάξουμε το χρόνο χωρίς την αγάπη ρωτάει με αγωνία ο Φόβος..Όλη τη χρονιά θα λείπει η Αγάπη από τη ζωή μας. Πανικός κυριεύει τους περισσότερους από τους καλεσμένους.

Τότε η Ευτυχία που τόσην ώρα τους κρατούσε συντροφιά με τις όμορφες μελωδίες της  σταματάει τη μουσική και προτείνει να πάνε όλοι στο σπίτι της Λύπης να γιορτάσουνε παρέα. Η έκπληξη προτείνει να πάνε όλα τα δώρα και τα γλυκά εκεί. Η Χαρά με την ικανοποίηση και τη απόλαυση ενθουσιάζονται. Ο Φόβος αγχώνεται αν θα τον υποδεχτούν ακάλεστο. Η Αηδία και η Περιφρόνηση αρνούνται λέγοντας πως δεν είναι πρέπον να αλλάξουν το χρόνο σε ένα βρωμερό, γεμάτο υγρασία και σκοτεινό υπόγειο όπως είναι το σπίτι της Λύπης. Ο Θυμός παραμένει σιωπηλός και σκυθρωπός.

Η Αρμονία που τόσην ώρα δεν είχε μιλήσει, απαντάει στην Αηδία και τη περιφρόνηση πως ο χώρος ομορφαίνει από αυτούς που τον περικλείουν. Όπως  η μουσική έχει τη δύναμη να γαληνεύει τη ψυχή μας έτσι κι εμείς έχουμε τη δύναμη να φωτίζουμε έναν χώρο. Η Λύπη είναι δικό μας αδερφάκι,  αν πάμε στο σπίτι της θα πάψει να είναι σκοτεινό και μίζερο γιατί θα γεμίσει με τη δική μας αφθονία.  Φέτος είναι μια διαφορετική Πρωτοχρονιά. Η Αγάπη λείπει από εμάς που την  είχαμε πάντα. Επέλεξε τη Λύπη για συντροφιά αφήνοντας κι εμάς να επιλέξουμε αν θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα ή κάτι διαφορετικό στη ζωή μας.  Η Αρμονία φαίνεται να άγγιξε με τα λόγια της τα υπόλοιπα αδέρφια της και όλοι μαζί κατηφόρισαν προς το σπίτι της Λύπης με φαγητά, δώρα και γλυκά.

Φτάνοντας, η Αγάπη τους περίμενε στη πόρτα και τους είπε: ‘’Σας περίμενα, Καλωσορίσατε’’. Με το που μπήκαν όλοι στο σκοτεινό υπόγειο αντίκρισαν μια υπέροχη , μαγευτική εικόνα. Το υπόγειο αυτό δεν ήταν πια σκοτεινό, αντίθετα έλαμπε από τα στολίδια, τα λαμπιόνια και την ομορφιά. Μα πώς ..?? Ρωτάει η Αηδία. Γιατί εμείς φέρνουμε την αφθονία γύρω μας αν την φέρουμε πρώτα στη ψυχή μας της απαντάει η Αγάπη. Η Ευτυχία και η Αρμονία χωρίς να περιμένουν ξεκίνησαν τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες. Για πρώτη φορά όλα τα συναισθήματα έκαναν κάτι διαφορετικό, έσμιξαν και γιόρτασαν όλα μαζί, όπως μπορούν και οι ευτυχισμένοι να σμίγουν με τους δυστυχισμένους χωρίς στερεότυπα, προκαταλήψεις και σύνορα ανάμεσά τους.. !!!

Κατερίνα Χάσκα

Για την πολυαγαπημένη μου Αγγελικούλα που  μοιράζει αγάπη από τους Ουρανούς